Strona główna
Poradniki

Gdzie wyrzucić puszki po farbie? Zasady utylizacji odpadów malarskich

Przeczytasz w 5 min
Z tego artykułu dowiesz się:

Jeśli lubisz majsterkować, aktywnie pracujesz na działce lub po prostu przeprowadzasz remont – podpowiadamy, gdzie wyrzucić puszki po farbie i jakie są zasady ich utylizacji.

Przy okazji malowania różnych elementów z betonu i metalu pojawia się potrzeba prawidłowej utylizacji opakowań. Puszka po farbie nie powinna trafiać do kosza z innymi śmieciami – przewidziano dla niej inną drogę.

Zdarza się też, że po skończonej pracy zostaje jeszcze trochę farby. Najlepiej wykorzystać ją do kolejnego malowania, ale nie zawsze jest to możliwe. Jednocześnie nawet najlepszej jakości produkt po kilku latach traci swoje właściwości, szczególnie jeśli nie jest przechowywany prawidłowo. Podpowiadamy, gdzie wyrzucić farbę w sposób odpowiedzialny i przyjazny środowisku.

Jak segregować puszki po farbie?

Puszki po wykorzystanych środkach malarskich nie są typowymi odpadami metalowymi. Odpowiednie przepisy o ochronie środowiska i odpadach klasyfikują opakowania farb jako odpady budowlane oraz lakiernicze. Nie nadają się więc one wprost do recyklingu i dlatego też należy postępować z nimi w odpowiedni sposób. Jak sortować i gdzie wyrzucać pojemniki po farbie, informują też sami producenci. Informacje te znajdziesz na etykiecie produktu. 

gdzie-wyrzucic-puszki-po-farbie
Gdzie wyrzucać starą farbę po malowaniu ogrodzenia? Odpowiednie miejsce to punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych.

Kiedy puszki po farbie stają się odpadem niebezpiecznym?

Do typowych odpadów niebezpiecznych można zaklasyfikować opakowania farb i lakierów, które w swoim składzie zawierają substancje szkodliwe dla środowiska. W jaki sposób dowiedzieć się, czy farba, którą właśnie malujesz, może stanowić takie zagrożenie dla przyrody? Z pomocą przychodzi etykieta produktu. Producenci są zobowiązani do przekazania wyraźnej i pełnej informacji o potencjalnej szkodliwości produktów. Jeśli więc na opakowaniu farby lub lakieru znalazło się stosowne oznaczenie – dla bezpieczeństwa traktuj je jako odpad potencjalnie niebezpieczny. 

Jednocześnie praktycznie każda farba, jeśli jest nieodpowiednio użytkowana i przechowywana, może stanowić zagrożenie dla przyrody. Nie powinna być więc wylewana w nieprzeznaczonych do tego miejscach. Warto też pamiętać o dokładnym sprzątaniu miejsca malowania i usuwaniu plam. Nawet mała ilość niezabezpieczonej lub pozostawionej farby może sprawić, że zainteresują się nią np. owady lub zwierzęta, co może okazać się dla nich szkodliwe. 

Farba lub lakier staje się szczególnym zagrożeniem zwłaszcza, wtedy gdy dostanie się do wody. Nawet jeśli nie jest bezpośrednio trująca, może wywoływać niekorzystne zmiany, jak chociażby zmętnienie i osadzanie na roślinach. Płynąca woda może dodatkowo roznosić niepożądaną substancję na duże odległości.

Przy okazji odpowiedzi na pytanie, gdzie wyrzucić puszki po farbie, warto też zwrócić uwagę na zagrożenie pożarowe. Część produktów do malowania ma w swoim składzie substancje łatwopalne lub jest nimi rozcieńczana. Opakowania lub resztki takich farb zawsze trzeba traktować jak odpad niebezpieczny i przechowywać w odpowiedni sposób. Oczywiście podstawą jest trzymanie produktów z dala od źródła ognia i nadmiernego nagrzewania. Podczas oddawania takich opakowań do punktu zbiórki, również warto poinformować o tym fakcie obsługę.

gdzie-wyrzucic-puszki-po-farbie2
Produkty do malowania metalu czy betonu zawierają niebezpieczne dla środowiska substancje. Nie wolno ich wylewać na ziemię ani wyrzucać do odpadów zmieszanych.

Punkty recyklingu i zbiórki specjalistycznych odpadów

Gdzie wyrzucać farbę lub opakowania po niej? Na pewno nie do domowego śmietnika. Jak już wspomnieliśmy, brudne metalowe puszki nie nadają się do bezpośredniego recyklingu. Z tego też powodu nikt nie przyjmie ich na skupie złomu. Niezbyt dobrym pomysłem będzie również wyrzucanie do frakcji odpadów zmieszanych. Farby i lakiery nie powinny się w nich znajdować, bo pozostawione na wysypiskach przez lata mogą przesączać się lub emitować szkodliwe opary.

Pamiętaj, że w przypadku wykrycia pozbywania się odpadów w nieodpowiedzialny sposób, odpowiednie służby mogą nałożyć dotkliwy mandat lub wszcząć procedury karne.

Najlepszym i najdostępniejszym miejscem, gdzie można wyrzucić stare farby, jest punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (tzw. PSZOK). Tego rodzaju miejsca  muszą prowadzić wszystkie gminy. Jednocześnie obowiązkiem jest odpowiednia selekcja przekazywanych materiałów. Jeśli uzbierało się sporo opakowań i zechcesz się ich pozbyć, najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z PSZOK i pytanie, czy takie puszki przyjmą. Zazwyczaj nie ma z tym problemu, jeśli przekazywane farby nie stanowią odpadów szczególnie niebezpiecznych. Warto też pamiętać, że punkty selektywnej zbiórki obsługują tylko mieszkańców indywidualnych i nie odbierają odpadów od podmiotów komercyjnych.

Odpowiedzialne pozbywanie się resztek farby

Ciekawą opcją oferowaną przez niektóre firmy, jest zwrot do sklepu lub bezpośrednio do producenta. Farba, która dla Ciebie jest już zbędnym odpadem, dla profesjonalnej firmy może okazać się cennym i bezpłatnym surowcem, który z powodzeniem można ponownie wykorzystać. W ten sposób produkt zyskuje drugie życie, środowisko jest mniej obciążone, a Ty pozbywasz się problemu.

Zdarza się też, że niektóre opakowania stoją w szopie lub garażu przez długie lata. Gdzie wyrzucać stare farby? W większości nadal nie mogą i nie powinny trafiać do odpadów komunalnych, więc ich droga jest podobna – najlepsze dla nich miejsce to PSZOK. 

gdzie-wyrzucic-puszki-po-farbie3
Farbę, która pozostała po malowaniu, można twórczo wykorzystać do odświeżenia innych elementów otoczenia domu.

Praktyczne sposoby na wykorzystanie pozostałości farb

Ponieważ potrzeba jest matką wynalazku, także w przypadku materiałów do malowania przy odrobinie inwencji można znaleźć dla nich nowe zastosowywania. Jeżeli po skończonej pracy zostało ci trochę farby, pomyśl, czy coś jeszcze w domu nie wymaga zabezpieczenia lub odświeżenia. Resztką farby czy lakieru można z powodzeniem pomalować stary betonowy murek, czy ozdobić schody. 

Jeżeli nie masz szczególnych potrzeb, dobrym rozwiązaniem jest przekazanie resztki farby np. znajomym lub sąsiadom. 

Profesjonalne usługi utylizacji odpadów malarskich

Jeżeli z jakichś względów zdarzyło Ci się korzystać z farby czy lakieru, którego skład klasyfikuje go jako substancję niebezpieczną, najlepszą metodą utylizacji jest obsługa ze strony specjalistycznej firmy. 

Może się zdarzyć, że nawet w przypadku typowych farb PSZOK odmówi ich przyjęcia, jeśli będzie to znaczna liczba opakowań. Warto wiedzieć, że na rynku są profesjonalne podmioty, które mogą pomóc w takiej sytuacji. Jest to o tyle wygodne, że zazwyczaj odbierają odpady na miejscu i stosują wymagane procedury, a Ty nie musisz się już niczym martwić. Druga strona medalu to fakt, że za profesjonalną usługę utylizacji trzeba będzie zapłacić.

Z opakowaniami produktów malarskich należy postępować odpowiedzialnie. Wiesz już, gdzie wyrzucić puszki po farbie oraz jak i gdzie wyrzucać starą farbę. A my zapraszamy do sklepów po nowe produkty RAFIL, które pozwolą Ci odświeżać i zabezpieczać otoczenie domu na długie lata.

Galeria zdjęć

No items found.
Polecany produkt

  • Wydajność:
    m2 / L
  • Stopień połysku:
    Efekt młotkowy
    Połysk
    Półmat
    Mat
Szczegóły produktu
Porada eksperta
Pliki do pobrania
No items found.

Powiązane produkty

No items found.

Przeczytaj również

Ogrodzenie wokół posesji nie tylko chroni Twoje mienie, ale także stanowi dekorację całego otoczenia. Niestety z upływem czasu może ono tracić na atrakcyjności. Nie oznacza to jednak, że musisz je wymieniać – wystarczy, że je przemalujesz! Jaka farba okaże się najlepsza do ogrodzenia?

Wybór farby do ogrodzenia metalowego

Dobra farba do ogrodzenia to taka, która została dopasowana do materiału wykonania płotu. Jeśli masz metalowe ogrodzenie, do wyboru masz różne preparaty – jednak inne stosuje się do stali, żeliwa i żelaza, a inne do aluminium i ocynku. Tę pierwszą grupę metali możesz pomalować następującymi farbami do ogrodzeń:

  • farby alkidowe (ftalowe),
  • farby chlorokauczukowe, np. RAFIL Chlorokauczuk,
  • farby epoksydowe,
  • farby poliuretanowe.

Z kolei elementy z aluminium i ocynku pomalujesz:

  • farbami winylowymi (poliwinylowymi),
  • farbami akrylowymi,
  • farbami akrylowo-lateksowymi,
  • farbami poliwinylowo-akrylowymi.

Dostępne są także nowoczesne, uniwersalne farby do malowania ogrodzeń, które nadają się do stosowania na powierzchnie stalowe, aluminiowe i ocynkowane. Taki właśnie jest RAFIL Do Bram i Ogrodzeń.

Inne rodzaje farb do ogrodzenia

Aby zapewnić metalowym ogrodzeniom nie tylko estetyczny wygląd, ale też trwałość, przed nakładaniem warstwy dekoracyjnej warto pomyśleć także o warstwie podkładowej, np. RAFIL Podkład Antykorozyjny. Tę farbę do malowania ogrodzeń należy stosować pod preparat RAFIL Do Bram i Ogrodzeń wtedy, gdy masz do czynienia z trudnymi podłożami metalowymi lub wymalowanymi nieznaną farbą.

Malowanie ogrodzenia na czerwono

Tego typu preparat powinien charakteryzować się wysoką przyczepnością do podłoża. Dzięki matowej powierzchni masz pewność, że dekoracyjna farba do ogrodzeń będzie się dobrze trzymać na metalowych powierzchniach. Co więcej, farby podkładowe zwiększają odporność metalu na korozję, co w połączeniu z farbą wykończeniową daje metalowi doskonałą ochronę przed wilgocią.

Ważne!

Podczas malowania metalowego ogrodzenia warto mieć pod ręką także preparat do odtłuszczania. Gruntowne oczyszczenie przęseł przed nałożeniem farby to klucz do pięknej i trwałej warstwy wykończeniowej.

Jaka farba do ogrodzenia z betonu?

Farba do malowania ogrodzeń betonowych? W wielu przypadkach jest to ta sama, którą pokrywa się stalowe, żelazne i żeliwne podłoża. Takim preparatem jest np. RAFIL Chlorokauczuk. Wybranie takiej farby do ogrodzenia jest bardzo zasadne, jeśli Twój płot ma betonowe słupki, pomiędzy którymi znajdują się stalowe przęsła – w takiej sytuacji możesz oba elementy pokryć tym samym preparatem, choć z jedną różnicą. Przed malowaniem metalu należy użyć RAFIL Podkład Chlorokauczukowy, natomiast na betonie nie jest wymagana taka dodatkowa warstwa.

Jaka farba najlepsza do ogrodzenia? Dobierz kolor!

Czarna farba do ogrodzenia to jedna z najczęściej wybieranych opcji – ciemny płot prezentuje się uniwersalnie, a przy tym się nie brudzi. Dlatego też dużą popularnością cieszą się farby do ogrodzenia grafitowe, antracytowe, szare i brązowe. Nie oznacza to jednak, że nie możesz wybrać jaśniejszych i intensywniejszych barw.

Szczególnie dużo odcieni masz do wyboru w przypadku farby RAFIL Chlorokauczuk do metalu i betonu. Oprócz standardowych ciemnych kolorów znajdziesz tu także intensywnie czerwone, żółte, zielone czy niebieskie farby do malowania ogrodzenia, więc bez trudu wybierzesz preparat, który najlepiej dopasuje się do charakteru Twojego domu i posesji.

Jak wybrać farbę do zmiany koloru ogrodzenia? Porady eksperta

Przeczytasz w 5 min

Korozja to proces niszczenia metalu w wyniku reakcji chemicznych z otoczeniem. Najczęściej zachodzi pod wpływem wilgoci i tlenu. W jej efekcie na metalowej powierzchni powstaje rdza, czyli tlenek żelaza.

Proces ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ osłabia strukturę materiału, a z czasem także uszkadza metalową powierzchnię. Korozja dotyczy nie tylko żelaza, ale też innych metali — miedzi, aluminium czy nawet stali nierdzewnej, choć jej tempo jest wtedy inne. 

Ryzyko wystąpienia korozji oraz szybkość powstawania rdzy zależy przede wszystkim od klasy korozyjności środowiska. Co znaczą poszczególne klasy? Wyjaśniamy w artykule.

Na dobór odpowiednich farb do malowania metali ma wpływ klasa korozyjności środowiska. 

Definicja i znaczenie klas korozyjności 

Warto pamiętać, że klasy korozyjności nie odnoszą się bezpośrednio do samego materiału, lecz do otoczenia, w którym znajduje się metalowa powierzchnia. Klasa korozyjności określa, jak szybko zachodzi degradacja metali w różnych warunkach środowiskowych. 

Te odgórnie ustalone normy określają więc agresywność środowiska, w którym znajduje się dany metal. Dzięki temu można precyzyjnie dobrać odpowiednie środki ochrony – farby, powłoki antykorozyjne czy inne zabezpieczenia, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu materiału.

Klasy korozyjności wprowadziła norma ISO 12944. Norma, opracowana przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w ocenie ryzyka korozji uwzględnia m.in. wilgotność, temperaturę, promieniowanie UV, obecność substancji chemicznych oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. To właśnie te elementy wpływają na intensywność procesów korozyjnych, a co za tym idzie, na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji metalowych.

Jakie znaczenie mają klasy korozyjności? Dzięki nim możliwe jest odpowiednie zaprojektowanie zabezpieczeń dla metalowych elementów konstrukcji – hali produkcyjnych, rurociągów, elementów infrastruktury. 

Przykład? Konstrukcje stalowe narażone na działanie atmosferyczne w klimatach o wysokiej wilgotności i zasoleniu (np. na obszarach przybrzeżnych) wymagają bardziej zaawansowanych zabezpieczeń antykorozyjnych niż te, które funkcjonują w suchym, wewnętrznym środowisku. W mniej agresywnych środowiskach można z kolei zastosować cieńsze powłoki ochronne. 

W praktyce klasy korozyjności środowiska wprowadzone przez normę PN-EN ISO 12944 pomagają uniknąć kosztownych napraw i zwiększają bezpieczeństwo użytkowania konstrukcji. Właściwy dobór zabezpieczeń na podstawie klasy korozyjności to inwestycja w długowieczność i stabilność każdej metalowej konstrukcji.

Korozja dotyczy wszystkich metalowych powierzchni narażonych na kontakt z wilgocią, w tym także dachów. Odpowiednia farba do zabezpieczenia dachu to RAFIL Radach Farba Na Dach.

Przegląd poszczególnych klas korozyjności

W normie ISO 12944 wyróżnia się sześć głównych klas korozyjnych, które przedstawiają różne poziomy agresywności środowiska.

Klasa korozyjności C1 – bardzo niska korozyjność

Klasa C1 oznacza środowisko, w którym ryzyko korozji jest minimalne. Obejmuje wnętrza budynków, ogrzewane i dobrze wentylowane. Będą to więc np. biura, szkoły, hotele, sklepy czy instytucje publiczne. 

Ponieważ w tego typu pomieszczeniach nie ma dużych zmian wilgotności ani agresywnych substancji, metalowe elementy narażone są na bardzo małe ryzyko korozji. W takich warunkach stosowanie specjalnych zabezpieczeń jest często zbędne i można używać materiałów podatnych na korozję.

Klasa korozyjności C2 – niska korozyjność

Klasa korozyjności C2 oznacza środowisko o niskim stopniu korozyjności. We wnętrzach obejmuje budynki nieogrzewane takie jak magazyny, hale sportowe czy garaże. Wilgotność powietrza jest tu nieco wyższa, ale nadal nie stanowi dużego zagrożenia dla metalu. 

Na zewnątrz budynków klasa ta odnosi się do terenów wiejskich, w których poziom zanieczyszczeń atmosferycznych jest bardzo niski. Choć ryzyko korozji jest tu większe niż w przypadku klasy C1, metalowe powierzchnie skutecznie zabezpieczą odpowiednie farby antykorozyjne. 

Klasa korozyjności C3 – średnia korozyjność

Klasa C3 odnosi się do środowisk o umiarkowanej korozyjności. Przykładem takich warunków są obszary miejskie i przemysłowe, gdzie występuje średni poziom zanieczyszczeń np. tlenków siarki. 

We wnętrzach klasa korozyjności C3 obejmuje najczęściej zakłady przemysłowe – hale produkcyjne czy zakłady spożywcze, w których wysoka wilgotność powietrza przyspiesza procesy korozyjne. Jeśli stosuje się tam materiały jak stal niskowęglowa, niezbędne będą solidniejsze zabezpieczenia antykorozyjne, które zapobiegną szybkiemu niszczeniu metali.

Klasa korozyjności C4 – wysoka korozyjność

Klasa korozyjności C4 to środowiska o wysokiej agresywności korozyjnej. Metal jest tu narażony na silne działanie czynników zewnętrznych. W tej klasie znajdują się więc m.in. zakłady chemiczne, baseny, stocznie czy tereny silnie uprzemysłowione, w których wysoka wilgotność oraz obecność substancji chemicznych znacząco przyspieszają proces korozji. 

Na zewnątrz do tej klasy zalicza się także obszary przybrzeżne o umiarkowanym zasoleniu. Metalowe elementy narażone na takie warunki muszą być zabezpieczone powłokami o wysokiej odporności na korozję. 

Klasa korozyjności C5-I – bardzo wysoka korozyjność (przemysłowa)

Klasa C5-I to najwyższa klasa korozyjności oznaczająca ekstremalnie agresywne warunki przemysłowe. Będą to miejsca takie jak zakłady produkcyjne, gdzie panuje bardzo wysoka wilgotność i wysoki poziom zanieczyszczeń powietrza, a metal jest narażony na bardzo szybkie niszczenie. 

Konstrukcje metalowe w takich warunkach wymagają najskuteczniejszych dostępnych powłok ochronnych, aby zapobiec degradacji materiałów. Często stosuje się tutaj powłoki wielowarstwowe oraz zaawansowane technologie zabezpieczeń. 

Klasa korozyjności C5-M – bardzo wysoka korozyjność (morska)

Klasa C5-M to alternatywa dla klasy C5-I dotycząca środowisk morskich. To tu metal jest najbardziej narażony na korozję, działanie wody morskiej, wysoką wilgotność oraz zasolenie. 

Będą to tereny przybrzeżne, porty, statki czy konstrukcje morskie takie jak platformy wiertnicze. Stosowanie najskuteczniejszych powłok antykorozyjnych jest tu absolutnie konieczne, a zabezpieczenia antykorozyjne muszą zapewniać odporność na skrajnie trudne warunki i agresywne działanie soli morskiej.

Metalowe ogrodzenia czy bramy przy domach jednorodzinnych odnoszą się do klasy 2 i 3 korozyjności środowiska. Do ich zabezpieczenia odpowiednie będą środki RAFIL np. RAFIL Do Bram i Ogrodzeń

Jak dobrać materiały i zabezpieczenia w zależności od klasy

Klasa korozyjności otoczenia domu najczęściej mieści się w zakresie C1-C3. Oznacza to, że występujące tam warunki nie są szczególnie agresywne dla metali. Nawet w przypadku nieogrzewanych budynków czy wilgotnych przestrzeni poziom zagrożenia korozyjnego jest umiarkowany. 

Tereny wiejskie, podmiejskie oraz typowe obszary mieszkaniowe nie są narażone na duże zanieczyszczenia, jak w przypadku fabryk czy stref przemysłowych. Oznacza to, że C3 to maksymalna klasa korozyjności, z jaką będziesz mieć tu do czynienia. W takich warunkach można korzystać z ogólnodostępnych produktów antykorozyjnych, które w zupełności spełniają wymagania codziennego użytku. 

Będą to np.:

  • RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3 w 1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz.
  • RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
  • RAFIL Chlorokauczuk – farba chlorokauczukowa przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni stalowych i żeliwnych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.
  • RAFIL Podkład Antykorozyjny – farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. W zestawie z farbą nawierzchniową zapewnia długotrwałą ochronę antykorozyjną.

W otoczeniu domu klasa korozyjności nie jest kluczowym czynnikiem przy wyborze zabezpieczeń metalowych elementów. Produkty antykorozyjne RAFIL są wystarczająco trwałe, by chronić metalowe powierzchnie takie jak balustrady, ogrodzenia czy elementy małej architektury. Sprawdź szeroką gamę środków RAFIL już dziś!

Poznaj klasy korozyjności

Przeczytasz w 5 min

Kupowanie farb staje się coraz bardziej świadome – klienci częściej zwracają uwagę już nie tylko na ich kolor, ale również na właściwości, np. odporność na ścieranie czy blaknięcie. Kolejnym punktem, który warto sprawdzić, kupując farby, jest zawartość LZO w produkcie. Dowiedz się, jak to zrobić!

LZO – co to jest?

Definicja LZO wymaga najpierw rozwinięcia skrótu. Lotne związki organiczne to substancje, które łatwo przechodzą w stan pary i gazu, ich temperatura wrzenia oscyluje w granicach 50-250°C, a ich rozpuszczalność w wodzie jest niska. Jak już zostało wcześniej wspomniane, LZO występują w farbach, a najwięcej można ich znaleźć w preparatach na bazie rozpuszczalników.

Ważne!

Lotne związki organiczne znajdują się nie tylko w farbach, choć to właśnie z nimi są najczęściej kojarzone. Spotkać można je także w takich produktach, jak m.in. tusze do drukarek, środki w aerozolu na owady, odświeżacze powietrza, kleje, tynki czy preparaty czyszczące stosowane w mieszkaniach.

Lotne związki organiczne stanowią jednak także efekt uboczny wielu procesów przemysłowych – emisja LZO na szeroką skalę prowadzi do zanieczyszczenia środowiska, co doprowadziło do konieczności uregulowania zawartości w produktach LZO ustawą, by zminimalizować ich szkodliwy wpływ na naturę.

Przelewanie farby do kuwety

Farby z LZO a bezpieczeństwo

Bezpośrednie narażenie na długotrwały kontakt z lotnymi związkami organicznymi ma szkodliwy wpływ dla zdrowia. Dlatego też normy LZO w farbach zostały przedstawione bardzo skrupulatnie, szczególnie jeśli chodzi o preparaty do ścian używane wewnątrz budynków. Z jakimi dolegliwościami może się spotkać osoba narażona na wdychanie LZO z farb do ścian? Mogą to być:

  • katar,
  • podrażnienie oczu,
  • wysypki i inne uczulenia skórne,
  • obrzęk krtani,
  • ból głowy,
  • nudności,
  • nasilenie objawów astmy.

Oczywiście te objawy mogą występować, jeśli nie zostały zachowane zasady doboru farb do wnętrz. W pomieszczeniach należy bowiem unikać preparatów rozpuszczalnikowych, a zastąpić je wodorozcieńczalnymi. Warto też sprawdzać zawartość LZO w farbach i porównać ją z zapisami w ustawie, by mieć pewność, że kupione preparaty nie będą szkodzić domownikom.

Jeszcze większą uwagę należy poświęcić doborowi farb, jeśli wśród członków rodziny są astmatycy i alergicy. Dla nich najlepszym rozwiązaniem jest sięganie po ekologiczne preparaty, w których została przeprowadzona redukcja LZO – ilość lotnych związków organicznych jest w nich o wiele mniejsza, niż wskazują na to normy.

Redukcja LZO jest również istotna w przypadku farb stosowanych na zewnątrz, zwłaszcza przy malowaniu dużych powierzchni, kiedy malarz przez długi okres czasu jest narażony na wdychanie szkodliwych oparów.

Bezpieczne malowanie natryskowe

LZO w farbach – normy

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że ustawowa zawartość LZO w farbach znacząco różni się w przypadku preparatów wodnych i rozpuszczalnikowych, a także do użytku zewnętrznego i wewnętrznego. Wybierając matową farbę do malowania ścian i sufitów w mieszkaniu należy szukać preparatów, w których zawartość LZO w produkcie nie przekracza 30 g/l. Oczywiście na rynku bez trudu znajdziesz takie, w których wartość ta jest o wiele niższa.

Z kolei szukając farb specjalistycznych, możesz natknąć się na zdecydowanie wyższą zawartość LZO – np. dopuszczalna ilość tych substancji w farbach na dach RAFIL Radach Farba Na Dach to 500 g/l. Różnica wynika przede wszystkim z tego, że z warstwą preparatu do malowania dachów nie będziesz mieć styczności, a tym bardziej z pochodzącymi z niej lotnymi związkami organicznymi. Poza tym farby stosowane na zewnątrz muszą cechować się wysoką odpornością na zmienne warunki atmosferyczne, zarysowania i uderzenia.

Pamiętaj, by wybierając preparaty wykończeniowe, zawsze sięgać po te o najniższym bilansie LZO – dzięki temu zadbasz o zdrowie i otaczające Cię środowisko.

LZO w farbach – co oznacza ich zawartość w produkcie?

Przeczytasz w 5 min

Malowanie parapetu zewnętrznego to sposób na estetyczny, odświeżony wygląd elewacji domu. Renowację parapetu warto też przeprowadzić, by przedłużyć jego trwałość oraz by zabezpieczyć go przed czynnikami atmosferycznymi. Czym czyścić parapety zewnętrzne i jak je pomalować?

Wymiana parapetów zewnętrznych nie należy do najtańszych. Jeśli jednak parapety w Twoim domu czy mieszkaniu zestarzały się, uległy zniszczeniu, zmatowiały lub pożółkły, możesz je odnowić we własnym zakresie.

Sprawdź, jak odnowić parapet zewnętrzny i jakich produktów do tego użyć. W artykule znajdziesz wskazówki, jak krok po kroku przeprowadzić renowację parapetu oraz jak przygotować metalową powierzchnię do odnowienia.

Jak odnowić parapet zewnętrzny?

W domach jednorodzinnych czy w blokach montuje się parapety wykonane z różnych tworzyw. Można spotkać parapety drewniane, marmurowe, betonowe, plastikowe czy nawet wyłożone kafelkami. Najczęściej jednak montuje się parapety blaszane i aluminiowe, ponieważ są one wytrzymałe, odporne na uszkodzenia i działanie czynników atmosferycznych, a do tego lekkie, stosunkowo niedrogie (w porównaniu z drewnem czy marmurem) i łatwe w pielęgnacji.

Jednak mimo licznych zalet na metalowych parapetach z biegiem czasu mogą pojawiać się rysy, zadrapania i niemożliwe do usunięcia zabrudzenia. Czy gdy parapet ulegnie zniszczeniu, należy wymienić go na nowy? Niekoniecznie. Można samodzielnie go odnowić, a najprostszym i stosunkowo niedrogim sposobem renowacji parapetów zewnętrznych jest malowanie.

Czym pomalować parapet zewnętrzny?

Ponieważ parapety narażone są na działanie wilgoci, zmiennych temperatur, promieni UV i zanieczyszczeń, farba do malowania parapetów musi charakteryzować się dużą odpornością na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych. Na parapetach balkonowych czy parapetach w domach jednorodzinnych (na najniższych kondygnacjach) ustawiane są też często doniczki z kwiatami czy ziołami, dlatego farba powinna być odporna na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Emalia musi charakteryzować się doskonałą przyczepnością i odpornością na szorowanie oraz działanie detergentów.

Przykładem emalii, którą z powodzeniem wykorzystasz do malowania parapetów zewnętrznych, jest RAFIL Radach Farba Na Dach. To wysokiej jakości farba poliwinylowo­akrylowa na powierzchnie metalowe o bardzo dobrej przyczepności do podłoża, dobrych właściwościach mechanicznych oraz wysokiej odporności na działanie korozji, światła, wody i innych czynników atmosferycznych.

Możesz ją wykorzystać do malowania rynien, parapetów, dachów i innych metalowych powierzchni znajdujących się na zewnątrz. Nadaje się do powierzchni ocynkowanych, stalowych i aluminiowych. Emalia tworzy na metalowych powierzchniach trwałe, elastyczne powłoki, odporne na działanie zmiennych warunków atmosferycznych i promieniowania UV. Zapewnia długotrwały efekt dekoracyjny malowanych powierzchni, a w zestawieniu z RAFIL Podkład Antykorozyjny stanowi silne zabezpieczenie przed korozją.

{{recomended-product}}

Ponadto RAFIL Radach Farba Na Dach jest połączeniem farby i gruntu, dzięki czemu nie musisz nakładać pod emalię podkładów gruntujących. Jeśli natomiast wybierzesz produkt bez takiej właściwości, położenie gruntu może okazać się konieczne.

Montaż parapetu

Przygotowanie parapetu przed malowaniem

Renowację parapetu zewnętrznego zacznij od przeszlifowania powierzchni. Wykorzystaj do tego drobnoziarnisty papier ścierny. Uważaj, by podczas szlifowania nie uszkodzić powierzchni – chodzi jedynie o to, by ją wyrównać i pozbyć się starych powłok malarskich (jeśli parapet był już malowany). Spękane, słabo przylegające powłoki należy starannie usunąć szczotką, szpachelką lub skrobakiem. Jeśli na parapecie pojawiła się rdza, usuń ją papierem ściernym lub szczotką nylonową.

Wyrównany parapet należy oczyścić z pyłu i umyć. Wyszoruj go porządnie wodą z detergentem. Możesz też użyć specjalistycznego preparatu do odtłuszczania powierzchni. Na koniec spłucz detergenty wodą i przetrzyj parapet wilgotną szmatką, a potem poczekaj, aż całkowicie wyschnie. Powierzchnia musi być gładka, czysta i sucha, zanim przejdziesz do malowania.

Mycie okien i parapetu

Malowanie parapetów zewnętrznych

Zanim zaczniesz malowanie parapetu, zabezpiecz dobrze ściany. Użyj do tego taśmy i folii malarskiej.

Teraz przyszedł czas na zagruntowanie parapetu farbą do gruntowania RAFIL Podkład Antykorozyjny. Farba gruntująca stosowana jest na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz. Szczególnie wymagana jest, gdy odnawiasz powierzchnie trudne lub wymalowane nieznaną farbą. Wyróżnia się doskonałą przyczepnością do podłoża. W zestawie z farbą nawierzchniową RAFIL Radach zapewni długotrwałą ochronę antykorozyjną. Podkład występuje w dwóch odcieniach. Szary okienny stosowany jest pod jasne odcienie farby nawierzchniowej. Czerwony tlenkowy nadaje się pod ciemne odcienie farby nawierzchniowej.

Jak nakładać RAFIL Podkład Antykorozyjny? Z pomocą wałka i/lub pędzla. Potrzebujesz jednej warstwy farby gruntującej.

Do malowania parapetu zewnętrznego możesz wykorzystać pędzel oraz wałek lub zdecydować się na malowanie metodą natryskową. Szerszym wałkiem lub pędzlem pomalujesz większość parapetu, do malowania trudno dostępnych miejsc możesz natomiast wykorzystać wąski lub okrągły pędzel niewielkich rozmiarów.

Farbę przed nałożeniem należy dobrze wymieszać. Możesz przelać część do kuwety malarskiej, dzięki czemu łatwiej będzie Ci ją aplikować. Do aplikacji pędzlem lub wałkiem farbę możesz rozcieńczyć, dodając do 5%, a do malowania natryskowego — do 10% rozcieńczalnika — RAFIL Radach.

Zwykle, by dobrze pokryć powierzchnię parapetu farbą, należy nałożyć 2-3 warstwy emalii w określonych przez producenta odstępach czasowych. Pamiętaj, że lepiej nałożyć kilka cienkich warstw niż jedną grubą. Jeśli pomalujesz parapet zbyt dużą ilością farby, emalia może źle się rozprowadzać, spływać i długo schnąć. Powstaną nieestetyczne zacieki i zgrubienia, których trudno będzie się pozbyć. Zalecana jest pierwsza warstwa o grubości do 40 mikronów powłoki na sucho. Łączna grubość warstw nie powinna przekraczać 110 mikronów na sucho.

Kolejne warstwy wyrobu trzeba nałożyć minimum po 6 godzinach. Nie dopuść, aby na malowanej powierzchni osadziły się jakiekolwiek zanieczyszczenia jak pyłki roślin, kurz, czy inne zabrudzenia, które mogą mieć wpływ na przyczepność farby. Z tego powodu parapety maluj w miarę możliwości jak najszybciej, chociaż zachowując wspomniane 6 godzin przerwy między warstwami. Jeśli czeka Cię dłuższa przerwa, przed nałożeniem kolejnej warstwy spłucz parapet wodą i dokładnie go osusz.

Pamiętaj też, by renowacji i napraw parapetów zewnętrznych dokonywać w pogodne, suche dni. Temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 10 i wyższa niż 25°C. Unikaj deszczowych i mglistych dni. Nie maluj wtedy, gdy wieje porywisty wiatr lub gdy intensywnie świecące promienie słoneczne padają bezpośrednio na parapet. Zwróć uwagę, aby malowany parapet nie był mocno nagrzany. W takich warunkach z malowanej powierzchni szybko odparowuje zawarty w farbie rozcieńczalnik, co może skutkować wadami powłoki.

Czym czyścić parapety zewnętrzne?

Aby parapet zewnętrzny długo pozostał jak nowy, trzeba o niego regularnie dbać. Usuwaj luźne zabrudzenia, liście i kurz za pomocą miotły lub szczotki. Do mycia parapetu używaj wiadra z ciepłą wodą, miękkiej gąbki lub szmatki oraz płynu do mycia naczyń, lub specjalnego środka do czyszczenia metalu – znajdziesz go w sklepach ogólnobudowlanych. Tłuste zacieki możesz z kolei usunąć z pomocą np. sprayu do mycia szyb na bazie alkoholu lub innego odtłuszczacza.

Po umyciu parapetu wodą ze środkiem zamocz szmatkę w czystej wodzie i pozbądź się resztek piany. Pamiętaj, aby osuszyć dokładnie parapet.

Regularne czyszczenie parapetów zewnętrznych pomoże zachować ich piękny wygląd i przedłużyć ich żywotność!

Jak odnowić wygląd parapetu zewnętrznego – renowacja i malowanie

Przeczytasz w 5 min
Zobacz wszystkie