Jak odnowić i pomalować betonowy grill – poradnik krok po kroku

Podjazd do garażu powinien wyróżniać się trwałością, odpornością na warunki atmosferyczne oraz estetycznym wyglądem. Popularnym rozwiązaniem jest podjazd betonowy. Jak zrobić wylewkę i o czym warto wiedzieć? Sprawdź wskazówki wykonania betonowego podjazdu krok po kroku. 

Podjazd można wykonać z różnych materiałów. Sporym powodzeniem cieszą się nawierzchnie z kostki brukowej lub kamiennej czy też podjazdy z kruszywa – czyli dekoracyjnego żwiru. Najtańszym i najtrwalszy jest jednak podjazd betonowy. Jak zrobić taki podjazd? Do wyboru masz betonowe ażurowe kraty czy też płyty betonowe.

W artykule znajdziesz informację, jak zrobić betonowy podjazd do garażu oraz jak wykonać wylewkę betonową na podjazd. Doradzimy także, jakich produktów użyć do malowania podjazdu betonowego. 

Jak zaplanować budowę betonowego podjazdu do domu?

Podjazd do garażu, choć wygląda niepozornie, jest bardzo ważnym elementem przydomowej infrastruktury. Zależy od niego funkcjonalność otoczenia domu, a nawet to, w jaki sposób odprowadzana jest woda opadowa. Podjazd ma też wpływ na estetykę przestrzeni przy domu. Elegancki, schludny podjazd to najlepsza wizytówka każdego budynku.

Co warto wiedzieć o budowie podjazdu do garażu? Zacznijmy od odpowiednich wymiarów. Oto, czym powinien wyróżniać się idealny podjazd:

• Minimalna szerokość podjazdu to 3 m. Jeśli jednak Twój podjazd służy jednocześnie jako wejście do domu, szerokość ta powinna być większa i wynosić 4,5.

• Duże znaczenie ma też grubość nawierzchni podjazdu. Gdy ma być on przystosowany wyłącznie do przemieszczenia się samochodów osobowych, minimalna grubość podjazdu to 6 cm. W przypadku, gdy z podjazdu będą korzystać także ciężarówki, minimalna grubość to 8 albo 10 cm.

• Pamiętaj, że podjazd musi znajdować się minimum 2 lub 3 cm nad powierzchnią gruntu. Chodzi tu o prawidłowe odprowadzanie opadów.

• Z tego samego powodu odpowiednie nachylenie musi mieć też sama powierzchnia podjazdu. Nachylenie podłużne (wzdłuż trasy, jaką jedzie samochód) to 3 lub 4 stopnie. Nachylenie poprzeczne powinno wynosić 1 stopień. Pozwoli to prawidłowo odprowadzać wodę po opadach deszczu czy śniegu.

Dla funkcjonalności podjazdu i całego otoczenia domu kluczowe znaczenie ma właśnie odpowiednie odprowadzanie wody z podjazdu. O nachyleniu już wiesz. Pozostaje jeszcze kwestia tego, gdzie woda powinna się przedostawać. Trzeba więc zadbać o instalacje odprowadzającą wodę z podjazdu do kanalizacji. 

Zimą z kolei sporym problemem bywa lód zalegający na powierzchni podjazdu. Niektórzy decydują się więc na instalację specjalnych kabli grzejnych, które najczęściej znajdują się przy korytku odwadniającym podjazd lub nawet na całej nawierzchni. 

Przed rozpoczęciem budowy podjazdu warto też zbadać, jak spoisty jest grunt. Przy słabym zagęszczeniu istnieje spore ryzyko, że nawierzchnia podjazdu z czasem się zdeformuje i popęka. Aby temu zapobiec, grunt należy odpowiednio przygotować. Najczęstsze rozwiązanie to zagęszczane mechanicznie podsypki np. ze żwiru czy piasku lub nawet cementu i siatki do wzmocnienia gruntu. 

Budowa betonowego podjazdu – kroki i etapy 

Jak zrobić betonowy podjazd? Oto kolejne etapy wykonania podjazdu z betonu wylewanego.

Podbudowa z tłucznia

Pierwszy etap budowy podjazdu betonowego to zrobienie solidnej podbudowy, która zapewni całości stabilność i zwiększy trwałość nawierzchni. Potrzebujesz wykopu o głębokości ok. 30 czy 35 cm. Na jego dno należy położyć warstwę geowłókniny. 

Teraz w wykopie montuje się szalunek z desek. Na tak przygotowanym dnie układa się warstwę gruzu lub tłucznia. Powinna ona mieć co najmniej 15 cm. Można też ułożyć teraz siatkę zbrojeniową. W ten sposób udało się przygotować szalunek pod kolejne warstwy cementu. 

Przygotowywanie wylewki betonowej na podjazd

Do tak przygotowanego szalunku trzeba teraz wylać poszczególne warstwy cementu. Pierwsza warstwa to beton rzadki, który ma wypełnić wszystkie wolne przestrzenie pomiędzy kruszywem czy tłuczniem. Warstwa ta powinna mieć grubość ok. 5 cm. 

Po stwardnieniu pierwszej warstwy betonu wylewa się kolejną – docelową. Powinna ona mieć 10 cm grubości. Najlepszy będzie do tego celu beton o klasie C16/20. Na tym etapie w betonie można zatopić siatkę zbrojeniową, która zwiększy trwałość i wytrzymałość podjazdu. 

W betonowym podjeździe niezbędne są dylatacje, czyli niewielkie szczeliny, które pozwolą uniknąć pękania i niszczenia nawierzchni. Podjazd należy więc podzielić na mniejsze pola o szerokości 2,5 m. Właśnie w takiej odległości trzeba zamontować listwy dylatacyjne.

Wyrównanie wylewki

Ostatni etap budowy podjazdu z betonu wylewanego to wykończenie nawierzchni. Wylewkę należy wyrównać z pomocą deski, którą przesuwa się po szalunku. W ten sam sposób usuwa się też nadmiar betonu. Gdy miną 3h, beton można zacząć zacierać i wygładzać. 

Podjazd betonowy nadaje się do użytku dopiero po 2 tygodniach od jego wylania. Przez ten czas wymaga pielęgnacji. Powierzchnię należy polewać wodą i chronić przed wysychaniem, np. zakrywając folią. 

Malowanie podjazdu betonowego – czy to konieczne?

Aby wzmocnić betonową powierzchnię, można ją pomalować specjalistyczną farbą do betonu. Po co się to robi? Odpowiednia farba stworzy antypoślizgową, trwałą i elastyczną powłokę, odporną na ścieranie i uderzenia. Zmniejszysz więc w ten sposób ryzyko poślizgnięcia się podczas korzystania z podjazdu zimą czy jesienią, a podczas wjeżdżania samochodem do garażu zyskasz dodatkowy komfort i bezpieczeństwo. 

Farba do betonu zabezpiecza powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Stosowana na zewnątrz, zapewnia podwyższoną ochronę przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Dużym problemem betonu jest to, że chłonie zabrudzenia, zwłaszcza takie jak smar czy olej. Z tego powodu betonowe podjazdy szybko mogą wyglądać nieestetycznie. Farba pozwoli pozbyć się tego problemu. 

Jaką farbę wybrać do malowania podjazdu betonowego? 

Zwróć uwagę na jej podatność na ścieranie. Nie może to być zwykła farba do betonu – akrylowa czy nawet chlorokauczukowa. To produkty odpowiednie do nawierzchni nienarażonych na ścieranie. Na betonowy podjazd czy podłogę w garażu odpowiedni produkt to farba epoksydowa. 

Polecamy RAFIL Na Beton Zestaw Emalia Epoksydowa oraz dodatkowo RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy. Dwuskładnikowa emalia epoksydowa zabezpieczy powierzchnie betonowe przed działaniem wody, środków myjąco-odkażających i wybranych substancji chemicznych. Z kolei RAFIL Na Beton Zestaw Lakier Poliuretanowy Długotrwale Zabezpieczy Malowaną Powierzchnię Przed Zmiennymi Warunkami Atmosferycznymi i Promieniowaniem UV. Powłoka będzie odporna na ścieranie, uderzenia mechaniczne, zarysowania, wodę i substancje chemiczne takie jak olej silnikowy. 

Emalia RAFIL Na Beton Jest Kryjąca. Możesz więc wybrać jeden z dziesięciu dostępnych kolorów. Jeśli chcesz jednak zachować widoczną strukturę i kolor betonu, zabezpiecz podjazd dwiema warstwami przezroczystego lakieru poliuretanowego RAFIL Na Beton Z Dedykowanym Utwardzaczem. Emalią i lakierem z łatwością pomalujesz również posadzkę w garażu!

Jak zadbać o betonowy podjazd, by był trwały?

Co zrobić, aby przedłużyć żywotność betonowego podjazdu? Kluczowa sprawa to regularne mycie podjazdu i oczyszczanie go z substancji organicznych takich jak piasek, ziemia, mech, glony, grzyby. Po mechanicznym usunięciu zanieczyszczeń podjazd trzeba umyć oraz pozostawić do wyschnięcia. 

Betonowy podjazd to praktyczne, długowieczne i niedrogie rozwiązanie na wykończenie strefy przed domem. Nasze wskazówki i niezawodne produkty RAFIL pomogą Ci zbudować podjazd samodzielnie oraz zadbać o jego estetyczny wygląd przed wiele sezonów. 

• Karta techniczna – zapis tworzony przez producenta, dotyczący konkretnego wyrobu, jego przeznaczenia, charakterystyki i stosowania.
• Symbol wyrobu – każdy wyrób posiada dany symbol, który określa typ rodzaj i jego kolor, na tej podstawie wyrób jest identyfikowany.
• Gęstość – masa 1 cm³ wyrobu oznaczana piknometrycznie w temp. 20°C; dla wyrobów dwuskładnikowych jest to wartość średnia, po zmieszaniu składników.
• Punkt zapłonu (ang. flash point) – jest to najniższa temp. materiału malarskiego, w której wytworzy on pary substancji palnych wystarczających do zapłonu w określonych warunkach zapłonu.
• Zużycie teoretyczne (ang. theoretical spreading rate) – wartość (i/m²; kg/m²; m²/l; m²/kg) podawana w danych technicznych farby; arytmetyczny wynik zależności zawartości substancji nielotnej i specyfikowanej grubości powłoki malarskiej.
• Zużycie praktyczne - zależy od wielu czynników, między innymi od zużycia teoretycznego, chropowatości podłoża, metody i warunków nakładania, wielkości i rodzaju malowanej powierzchni, a także roli powłoki w zestawie; określa się iloczynem współ- zużycia praktycznego i zużycia teoretycznego farby.
• Czas przydatności wyrobu do stosowania (ang. pot life) – max. czas, w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu z utwardzaczem zachowuje swoje właściwości i nadaje się do nanoszenia na podłoże.
• Czas schnięcia (ang. drying time) czas przejścia ciekłej powłoki malarskiej w stałą powłokę o określonych własnościach fizycznych i mechanicznych w danej temp.
• Porowatość (ang. porosity) – zależy w głównej mierze od użytego pigmentu, charakteryzuje ją obecność w powłoce otworków i kanalików sięgających do podłoża.
• Przepuszczalność (ang. permeability) – charakteryzuje zdolność przepuszczania gazów lub par przez powłokę, zależy od własności fizykochemicznych, grubości powłoki.
• Przyczepność (ang. adhesion) – zdolność powłoki do wiązania się z podłożem lub poprzednią warstwą.
• Trwałość powłoki (ang. durability) – przypuszczalny czas „życia” powłoki malarskiej do pierwszej głównej renowacji.
• Wydajność - powierzchnia (w m2), która może być pokryta daną ilością wyrobu lakierowego tworzącego powłokę o wymaganej grubości; zależy od warunków stosowania, złożoności geometrycznej konstrukcji, warunków atmosferycznych itp.
• Powłoka termoodporna – odporna na długookresowy wpływ temp. powyżej 150°C.
• Emalia (ang. top coat) – wyrób malarski pigmentowany o wysokich walorach dekoracyjnych, zwłaszcza barwie i połysku. Jako warstwy nawierzchniowe – emalie – muszą być odporne na wpływ zewnętrznych czynników korozyjnych np. promieniowanie słoneczne.
• Farba (ang. primer) – materiał malarski pigmentowany, tworzący powłokę kryjącą – która ma przede wszystkim spełniać funkcje ochronne. Farby tego typu (gruntujące, przeciwrdzewne) nanoszone są bezpośrednio na podłoże i zawierają składniki powstrzymujące procesy korozyjne. Powinny charakteryzować się głównie dobrą przyczepnością do podłoża.
• Farba do czasowej ochrony – chroni czasowo przed działaniem czynników atmosferycznych i korozyjnych (najczęściej przez okres 6 m-cy na czas montażu, transportu, składowania).
• Farba, emalia tiksotropowa – zawiera dodatki powodujące efekt zmniejszania się lepkości pozornej (upłynnienie) w czasie działania naprężeń ścinających (mieszanie, rozcieranie pędzlem).
• Farba na gorzej przygotowane podłoże (ang. surface tolerant) – przeznaczona do gruntowania, tolerująca gorzej przygotowane powierzchnie. Posiada właściwości: stabilizacji, przetwarzania i penetracji rdzy.
• Farby chemoutwardzalne (ang. chemical curing paints) – produkt malarski składający się z dwu lub trzech składników (żywica + utwardzacz) mieszanych bezpośrednio przed aplikacją.
• Farba grubopowłokowa (ang. high build) – materiał malarski dający grubszą powłokę suchą niż powszechnie stosowane materiały.
• Lakier (ang. varnish) – wyrób malarski niepigmentowany dający w efekcie powłokę przeświecalną.
• Pigmenty (ang. pigments) – są to substancje nierozpuszczalne w spoiwie farby a ulegające w nim zdyspergowaniu. Charakterystyczne dla nich są następujące własności: barwa, zdolność krycia, niekiedy zdolności ochronne i przeciwrdzewne.
• Rozcieńczalnik (ang. thinner) – lotna ciecz nie rozpuszczająca substancji błonotwórczej. Po dodaniu do materiału malarskiego nie powoduje niekorzystnych objawów. Dodatek rozcieńczalnika wymagany może być w przypadku nadmiernego zgęstnienia wyrobu wskutek zbyt długiego lub nieodpowiedniego przechowywania. Należy jednak pamiętać, że dodatek nawet małej ilości rozcieńczalnika może spowodować duże zmiany w grubości powłoki (szczególnie dla wyrobów tiksotropowych).
• Rozpuszczalnik (ang. solvent) – ciecz rozpuszczająca substancje błonotwórczą (spoiwo). Przy doborze rozpuszczalnika zwrócić trzeba uwagę m. in. na: zdolność rozpuszczania, lotność, temp. zapłonu, toksyczność, zapach itp.
• Substancja nielotna; części stałe (ang. solids) – łączna zawartość substancji błonotwórczych, pigmentów, wypełniaczy i innych składników materiału malarskiego pozostająca na powierzchni malowanej w procesie schnięcia powłoki.

Nic nie niszczy metalu tak jak korozja. Zapobieganie temu zjawisku jest niezbędne zarówno w przemyśle, przy dużych konstrukcjach, jak i w zaciszu własnego ogrodu. Rdzewieć mogą metalowe elementy małej architektury, meble, ogrodzenia, dachy czy rynny. Jak zapobiegać korozji? Sprawdź wskazówki ekspertów RAFIL! 

Korozja i sposoby jej zapobiegania to przedmiot zainteresowań materiałoznawców, architektów i konstruktorów, ale także zwykłych użytkowników metalowych konstrukcji i innych elementów wykonanych z żelaza czy stali.

Jak zapobiec korozji? Przygotowaliśmy sporą dawkę wiedzy oraz skuteczne techniki dostępne również dla amatorów. 

Czym jest korozja metali?

Zanim podpowiemy, jak zapobiegać korozji, wyjaśnijmy, co kryje się pod tym określeniem. Korozja metali to proces niszczenia ich powierzchni pod wpływem czynników środowiskowych. Zachodzi on w wyniku reakcji chemicznych lub elektrochemicznych. 

Zjawisko korozji jest szczególnie widoczne w codziennym życiu. Elementy architektury czy przedmioty użytkowe wykonane z metali ulegają stopniowemu zniszczeniu. To z kolei powoduje pogorszenie ich wyglądu i właściwości mechanicznych, a z czasem prowadzi do zniszczenia powierzchni, a następnie całej konstrukcji.

Korozja bywa powszechnie utożsamiana z rdzewieniem, jednak określenie to odnosi się wyłącznie do materiałów żelaznych. Na ich powierzchni pojawia się wtedy pomarańczowo-brązowy nalot, czyli rdza, która składa się z tlenków, wodorotlenków oraz soli żelaza. Tworzenie się rdzy to efekt utleniania metalu pod wpływem wilgoci i tlenu.

Co jest przyczyną korozji? Głównie będą to różnorodne czynniki środowiskowe takie jak opady atmosferyczne, wysoka wilgotność, zanieczyszczenia powietrza (np. obecne w powietrzu tlenki siarki i azotu). Korozji sprzyja również niewłaściwe pH, naprężenie materiału, a także kontakt z glebą czy obecność bioorganizmów. Wszystkie te elementy przyspieszają proces niszczenia metali, zwłaszcza w miejscach o dużym zanieczyszczeniu lub wysokiej wilgotności.

Jakie są rodzaje korozji metali?

Wyróżniamy dwa główne typy korozji: chemiczną i elektrochemiczną.

Korozja chemiczna 

Ten rodzaj korozji zachodzi w środowisku pozbawionym przewodności jonowej, dlatego nazywana jest ona czasem korozją suchą. Występuje w obecności substancji takich jak gazy spalinowe, ropa naftowa, wodór, siarkowodór, tlenek węgla czy chlor.

W korozji chemicznej materiał styka się całą powierzchnią z czynnikiem korozyjnym, co prowadzi do jego degradacji. Jednakże ten rodzaj korozji, ze względu na powolne tempo reakcji, zwykle nie stanowi dużego zagrożenia dla konstrukcji.

Korozja elektrochemiczna 

Ten typ korozji ma miejsce w środowisku, które przewodzi ładunki elektryczne, czyli w obecności elektrolitów. Przykładowo, w wodzie z rozpuszczonymi gazami i solami na powierzchni metalu mogą tworzyć się lokalne ogniwa galwaniczne. Wilgoć lub woda na powierzchni metalu to czynnik, który zamyka obwód, co przyspiesza korozję. 

W wyniku korozji elektrochemicznej dochodzi do utleniania się powierzchni metalu, a efektem jest powstawanie rdzy – brunatnego osadu składającego się głównie z tlenków i wodorotlenków żelaza. Ten typ korozji jest szczególnie niebezpieczny, gdyż osłabia konstrukcje metalowe, prowadząc do ich uszkodzeń. Zdecydowanie warto z nim walczyć, a służy do tego cały arsenał sposobów zapobiegania korozji. 

Czy wiesz, że korozji mogą podlegać nie tylko metale? Przykładem jest beton, który pod wpływem agresywnych substancji chemicznych ulega degradacji, prowadzącej do osłabienia jego struktury. Korozja dotyczy także tworzyw sztucznych, drewna i ceramiki. Każdy z tych materiałów jest podatny na zniszczenie w wyniku różnych procesów, takich jak chemiczne oddziaływanie środowiska, wilgoć czy promieniowanie UV. Najczęściej jednak korozja i sposoby jej zapobiegania dotyczą elementów metalowych. 

Jak zapobiegać korozji? Popularne sposoby zapobiegania rdzewieniu

Jak można zapobiec korozji? Istnieje wiele różnych technik – niektóre dostępne profesjonalistom, inne dedykowane konstrukcjom, budowlom i rzeczom użytkowanym w domach i ich otoczeniu. 

Warto nadmienić, że korozji metali nie można całkowicie wyeliminować. Można ją jednak spowolnić. Metale szlachetne, takie jak złoto i platyna, które występują naturalnie w postaci niezwiązanej, nie wymagają specjalnej ochrony antykorozyjnej. W przypadku innych metali stosuje się różne techniki, które pozwalają na ograniczenie procesu korozji.

Jedną z metod zapobiegania korozji jest eliminacja czynników korozyjnych. Będzie to więc np. usunięcie wilgoci czy rozpuszczonych w wodzie soli, które przyspieszają korozję. Można także zobojętnić środowisko kwaśne, co ogranicza degradację materiału. Innym sposobem jest stosowanie inhibitorów korozji – substancji, które spowalniają tempo reakcji korozyjnych.

Kolejną metodą jest zmiana potencjału elektrodowego metalu, dzięki czemu zmniejsza się jego podatność na korozję. 

Bardzo popularna technika to stosowanie powłok – metale można pokryć bardziej szlachetnymi metalami, tworząc powłokę izolującą lub mniej szlachetnymi, tworząc powłokę ekranującą.

W codziennym użytku dostępne są również powłoki nieorganiczne, jak emalie szkliste czy powłoki chromianowe oraz organiczne, jak np. antykorozyjne farby nawierzchniowe. Izolują one metal od agresywnych czynników środowiskowych, a przez to skutecznie opóźniają korozję.

Zapobieganie korozji – stosowanie powłok

Jednym ze skutecznych sposobów ochrony antykorozyjnej jest nakładanie powłok. Tworzy się je przez zanurzenie elementu w stopionym metalu (cynkowanie ogniowe) lub przez elektrolizę z wodnego roztworu elektrolitu (cynkowanie galwaniczne). Mniej popularną metodą jest metalizacja natryskowa, wykonywana za pomocą pistoletu.

Najczęściej stosowanym metalem ochronnym jest cynk. Doskonale zabezpiecza on stal i żeliwo przed korozją. Mimo że sam cynk również podlega korozji, tworzy on warstwę ochronną, która chroni materiał podstawowy. 

Wytrzymałość ocynkowanej powłoki zależy od jej grubości oraz warunków, w jakich użytkowany jest element. Cynkowaną blachę także warto zabezpieczyć – odpowiednim produktem będzie np. RAFIL Radach farba na dach. 

Jak można zapobiegać korozji? Farby antykorozyjne

Najpopularniejszym sposobem zapobiegania korozji jest malowanie metalowych powierzchni przy pomocy farb antykorozyjnych. Z palety środków RAFIL polecamy:

‍

• RAFIL Radach farba na dach – wysokiej jakości gruntoemalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania zewnętrznych powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych. W zestawieniu z RAFIL Podkładem Antykorozyjnym stanowi silne zabezpieczenie przed korozją.
• RAFIL Prosto Na Rdzę – specjalistyczna gruntoemalia 3w1 stosowana bezpośrednio na powierzchnie stalowe i żeliwne eksploatowane na zewnątrz. Dzięki trwałej i elastycznej powłoce doskonale chroni powierzchnie metalowe przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi i przed korozją.
• RAFIL Do Bram i Ogrodzeń – antykorozyjna emalia przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń.

Wiesz już, jak zapobiec korozji oraz jakie produkty z gamy RAFIL warto zastosować, by spowolnić rdzewienie metalowych powierzchni. Sprawdź je już dziś!

‍

Rośliny doniczkowe zawsze były w dobrym stylu, ale dopiero w ostatnich latach zapanowała na nie prawdziwa moda! Księgarniane półki uginają się od poradników na temat uprawy roślin, media społecznościowe zalewane są zdjęciami amatorskich upraw, a balkony, tarasy i ogrody zachwycają kolorami, kształtami i zapachami królujących w nich kwiatów. Wraz z popularnością roślin na znaczeniu zyskały także dodatki do nich – donice, pergole oraz… kwietniki. W dzisiejszym wpisie przyglądamy się tym ostatnim. Jak odnowić stary metalowy kwietnik? Jaką farbą go pomalować? Podpowiadamy!

Kwietnik metalowy – ozdoba w stylu vintage

Kwietniki to elementy dekoracyjne, które pozwalają na ciekawą ekspozycję roślin – stanowiąc dla nich podwyższenie, ozdobną podstawę lub konstrukcję do zawieszenia na ścianie, balustradzie czy ogrodzeniu.

Czas największej popularności kwietników przypadał na czasy PRL. Trudno wyobrazić sobie wnętrza z lat 60. czy 70. bez bujnych paproci zawieszanych pod sufitem (kwietnik metalowy wiszący) lub ustawianych na specjalnie zaprojektowanych stojakach. Niestety, po kilku dekadach kwietniki stały się passe i odeszły w zapomnienie.

Od kilku lat możemy obserwować wielki powrót wzornictwa czasów PRL, a także rosnące zainteresowanie amatorską uprawą roślin. Nic dziwnego, że trendy te przecięły się i przypomniały nam o stylowej ozdobie z poprzedniej epoki, czyli kwietnikach. Obecnie są one jedną z najbardziej pożądanych ozdób – zarówno w ogrodach, jak i na werandach czy tarasach.

Jak odnowić stary metalowy kwietnik? Przygotowanie

Kwietnik, który zamierzasz odnowić, powinien być pusty! Jeżeli znajdują się w nim rośliny, powinieneś wyjąć je z konstrukcji i przenieść w inne, bezpieczne miejsce.

Kiedy opróżnisz kwietnik, możesz zabrać się za jego oczyszczanie. Przygotuj kilka starych kartonów lub folię malarską, drucianą szczotkę (przydatna może okazać się również szlifierka), papier ścierny, ściereczkę oraz preparat do odtłuszczania metalowych powierzchni (np. benzynę ekstrakcyjną lub RAFIL Preparat Do Odtłuszczania). Gotowe? W takim razie bierz się do dzieła:

• Zabezpiecz podłoże (niezależnie od tego, czy będziesz przeprowadzać prace na trawie, kostce brukowej, płytach betonowych czy innej nawierzchni) – rozłóż kartony lub folię malarską i upewnij się, że nie będą się przesuwać.
  
• Umieść kwietnik w przygotowanym miejscu i oczyść go z luźnych fragmentów starej farby, brudu, kurzu, glonów, rdzy i wszelkich innych zanieczyszczeń.
  
• Sięgnij po papier ścierny i postaraj się jak najbardziej zmatowić powierzchnię kwietnika – dzięki temu zapewnisz farbie lepszą przyczepność.
  
• Usuń pył, jaki powstał podczas oczyszczania i matowienia powierzchni.
  
• Odtłuść metal, używając wybranego preparatu oraz miękkiej ścierki.

Kiedy Twój kwietnik jest oczyszczony i odtłuszczony, możesz przejść do malowania.

Jak pomalować kwietnik metalowy?

Kwietnik metalowy będzie wymagał użycia specjalistycznej farby, która zabezpieczy materiał przed działaniem wody, czynników atmosferycznych oraz urazów mechanicznych. Nasza propozycja to RAFIL Chlorokauczuk – emalia, która zapewnia doskonały efekt estetyczny (występuje w aż 20 odcieniach!) oraz wieloletnią ochronę metalu przed rdzą (w połączeniu z podkładem chlorokauczukowym RAFIL).

{{recomended-product}}

Kiedy wybierzesz odpowiedni rodzaj oraz kolor farby, możesz pomalować swój kwietnik metalowy na ścianę, balustradę lub stojący. Wystarczy, że będziesz podążał za naszą instrukcją:

• Przy pomocy wałka gąbkowego lub pędzla pokryj metalową powierzchnię warstwą podkładu chlorokauczukowego.
  
• Następnie od razu (do 1 godziny) nałóż pierwszą, cienką warstwę farby. Staraj się, aby kwietnik był równomiernie pokryty emalią we wszystkich miejscach. Unikaj wielokrotnego przeciągania pędzlem w jednym punkcie, aby nie było nierówności.
  
• W czasie od 0,5 do 2 godzin nałóż kolejną warstwę, trzymając się zasad z wcześniejszego punktu.

Po całkowitym wyschnięciu powierzchni metalowej możesz cieszyć się nowym obliczem kwietnika! Umieść w nim ulubione kwiaty i ozdób swój ogród lub taras w oryginalny sposób.