Dobór powłok malarskich

Aby zapewnić właściwą, długotrwałą ochronę konstrukcji przed korozją należy zastosować optymalnie dobrany zestaw malarski o odpowiedniej dla danego przeznaczenia grubości. Optymalna powłoka malarska powinna być doskonale szczelna, przyczepna do podłoża i wypełniona pigmentem.

Dobór zestawu malarskiego powinien wynikać z wiarygodnych i sprawdzonych przesłanek wysnutych na podstawie badań laboratoryjnych i z przeprowadzonej analizy techniczno-ekonomicznej uwzględniającej wiele czynników, z których najważniejszymi będą:

• agresywność korozyjna środowiska eksploatacji powłoki malarskiej
• kształt konstrukcji oraz rodzaj i stan powierzchni do zabezpieczenia przeciwkorozyjnego
• wymagany okres trwałości powłoki malarskiej
• właściwości powłok (odporność chemiczna, termiczna, mechaniczna)
• możliwość i sposób oczyszczenia powierzchni
• właściwości aplikacyjne farb (grubość powłoki, czas schnięcia, warunki nakładania itp.)
• czas do przeprowadzenia prac uwzględniający warunki atmosferyczne (temperatura, wilgotność powietrza) oraz konieczność sezonowania powłoki przed eksploatacją
• trwałość powłoki malarskiej w odniesieniu do poniesionych kosztów i przewidywanego okresu eksploatacji
• wymagania ochrony środowiska oraz zabezpieczenia przeciwpożarowego
• aspekty ekonomiczne

Przygotowanie podłoża do malowania – informacje ogólne

Bardzo istotnym czynnikiem wpływającym na takie parametry jak: jakość, trwałość i skuteczność ochronnego działania powłok lakierowych jest przygotowanie podłoża do malowania. Efekt oczyszczenia podłoża zależy od doboru właściwej metody czyszczenia, która powinna uwzględniać zarówno charakter zanieczyszczeń, jak i wymagania wyrobu lakierowego co do sposobu przygotowania powierzchni do malowania.

Zanieczyszczeniem nazywa się każdą substancję, której pozostawienie na powierzchni do malowania utrudnia proces malowania, pogarsza jakość i trwałość powłoki malarskiej.

Zanieczyszczenia pozostające na powierzchni do malowania w postaci: rdzy, zendry, pyłów, starych i złuszczonych powłok malarskich, zatłuszczeń, zaklejeń, wilgoci itp. w bardzo negatywny sposób wpływają na powłokę malarską.

Rodzaje zanieczyszczeń

Zendra, zgorzelina – produkty termicznej obróbki stali, składające się z tlenków żelaza ściśle przylegających do podłoża. Mogą powodować odspajanie płatów zendry i powłoki malarskiej oraz tworzenie ogniw korozyjnych.

Rdza – produkt korozji stali, tworzący warstwy o zmiennych grubościach i postaciach, słabo przyczepne do podłoża.

Zatłuszczenia – pochodzące z eksploatacji konstrukcji w środowiskach tłuszczów, smarów, olejów itp. Powodują brak przyczepności powłoki malarskiej.

Pyły – pochodzące z atmosfery, przemysłu i prac oczyszczania. Sprzyjają utrzymywaniu wilgoci na powierzchni.

Wilgoć – powstaje w wyniku opadów lub kondensacji, może prowadzić do korozji podpowłokowej.

Zanieczyszczenia jonowe (sole) – niewidoczne gołym okiem, np. chlorki, siarczany, azotany – stymulują korozję.

Stara powłoka malarska – procesy starzenia, korozja, działania mechaniczne powodują uszkodzenia wpływające na przyczepność nowej powłoki.

Kryteria doboru sposobu oczyszczania powierzchni

Dobór metody oczyszczania powierzchni przed malowaniem wymaga uwzględnienia wielu czynników takich jak:

• wielkość i kształt powierzchni, przedmiotu
• rodzaj powierzchni
• ilość i rodzaj zanieczyszczeń
• agresywność środowiska korozyjnego

Charakter zanieczyszczeń powierzchni do malowania wymusza etapowość działań:

• wstępne oczyszczanie – usuwające zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz zanieczyszczenia jonowe
• właściwe oczyszczanie – usuwa starą powłokę malarską, produkty korozji, nadaje powierzchni odpowiedni profil chropowatości

Powierzchnie zatłuszczone, pokryte pyłami przemysłowymi, osadami solnymi itp. powinno się umyć wodą pod wysokim ciśnieniem (aparat typu Karcher), a następnie przystąpić do właściwego oczyszczania.

Powierzchnie, gdzie możliwe jest występowanie zanieczyszczeń jonowych, powinno się po właściwym oczyszczeniu umyć czystą wodą z dodatkiem odpowiedniego inhibitora korozji.

Metody oczyszczania mechanicznego

Do mechanicznych metod oczyszczania powierzchni można zaliczyć:

• skrobanie
• młotkowanie
• szczotkowanie
• szlifowanie
• oczyszczanie płomieniowe
• obróbkę strumieniowo–ścierną

Główne metody mechanicznego oczyszczania powierzchni to:

• metody ręczne oczyszczania powierzchni – dające stopień oczyszczenia powierzchni St 3 – są zalecane dla środowisk atmosferycznych o małym stopniu zanieczyszczenia powietrza
• metody strumieniowo–ścierne – zalecane dla środowisk atmosferycznych o wyższej agresywności, szczególnie w środowiskach agresywnych korozyjnie, chemicznych

Oczyszczanie ręczno-mechaniczne

‍Oczyszczanie ręczno–mechaniczne – wykonywane poprzez: szczotkowanie, młotkowanie, szlifowanie przy użyciu narzędzi ręcznych, jak i mechanicznych. Należy je ograniczać do tych przypadków, gdzie obróbka strumieniowo–ścierna jest niemożliwa.

Tymi sposobami można zgrubnie usunąć np. rdzę, zgorzelinę czy starą powłokę. Po takim oczyszczaniu otrzymuje się powierzchnie gładkie, dające mniejszą przyczepność powłoki w stosunku do powierzchni chropowatych.

‍

Obróbka strumieniowo–ścierna

Obróbka strumieniowo–ścierna polega na działaniu strumienia ścierniwa wyrzucanego w kierunku oczyszczanej powierzchni za pomocą sprężonego powietrza, wody lub siły odśrodkowej. Metoda ta daje najbardziej optymalne przygotowanie powierzchni do malowania.

Rodzaje obróbki:

• otwarty lub zamknięty obieg ścierniwa
• na sucho / na mokro (w osłonie wodnej)
• średniociśnieniowe (0,3–0,5 MPa)
• wysokociśnieniowe (1,0–1,2 MPa)
• hydrodynamiczne (10–200 MPa)
• odśrodkowe (koła wirnikowe)

Na efekt oczyszczania wpływa:

• ciśnienie sprężonego powietrza
• kąt nachylenia strumienia ścierniwa
• odległość dyszy od powierzchni
• rodzaj i kształt dyszy
• rodzaj, wymiar i kształt ścierniwa

Oczyszczanie fizykochemiczne

Oczyszczanie przeprowadzane za pomocą:

• odtłuszczania rozpuszczalnikowego
• mycia alkalicznego, kwaśnego, parowo–wodnego

Mycie polega na usuwaniu zanieczyszczeń przy pomocy wodnego roztworu środka myjącego. Usuwa:

• zanieczyszczenia mechaniczne (po obróbce)
• brud (kurz, piasek)
• zanieczyszczenia jonowe
• rdzę

Metody mycia i odtłuszczania można podzielić:

a) Ze względu na sposób:

• ręczne (przecieranie powierzchni pędzlem, szmatami)
• natryskowe (urządzenia do natrysku ciśnieniowego, np. pompy membranowe, aparaty typu Karcher)

b) Ze względu na zastosowany środek:

• rozpuszczalniki organiczne
• środki alkaliczne i kwaśne
• środki powierzchniowo czynne

Metoda natryskowa z dodatkiem skutecznych środków myjących nie powoduje korozji podpowłokowej. Zaleca się jednak po takim myciu ponowne zmycie powierzchni czystą wodą wodociągową.

Przygotowanie powierzchni w zależności od jej rodzaju

Przygotowanie powierzchni blach i profili stalowych

Najczęstsze zanieczyszczenia:

• rdza
• zgorzelina walcownicza
• oleje i smary
• kurz, pył
• luźne stare powłoki
• wilgoć
• topniki, żużel
• chemikalia (detergenty, sole)
• opiłki żelaza

Szczególną uwagę należy zwrócić na usunięcie zanieczyszczeń jonowych i odtłuszczenie powierzchni metalu – ich obecność obniża przyczepność powłok i może prowadzić do wad.

Proces czyszczenia:

1. Usunięcie zanieczyszczeń – mycie wodą pod ciśnieniem
2. Ręczne lub mechaniczne mycie: para wodna, woda z detergentem, rozpuszczalniki, środki emulsyjne, alkaliczne i kwaśne
3. Rekomendowana metoda: natrysk roztworów wodnych z biodegradowalnymi detergentami
4. Na koniec – spłukanie czystą wodą wodociągową

Normy:

• ISO 8504-2 – obróbka strumieniowo–ścierna
• ISO 8504-3 – metody ręcznego oczyszczania (także z napędem mechanicznym)
• PN-ISO 8501-1:1996 – określa stopień czystości
• PN-EN ISO 8503 – określa chropowatość

Stopnie przygotowania powierzchni wg PN-ISO 8501-1

Obróbka strumieniowo–ścierna (oznaczenie: Sa):

• Sa 1 – zgrubna: brak oleju, smarów, pyłu, luźnych zanieczyszczeń
• Sa 2 – gruntowna: brak większych śladów rdzy, starej farby, pozostałości silnie przylegają
• Sa 2½ – prawie biała powierzchnia, możliwe ciemne punkty
• Sa 3 – stal wzrokowo czysta, jednolita metaliczna barwa ("biały metal")

Czyszczenie ręczne / mechaniczne (oznaczenie: St):

• St 2 – brak oleju, smarów, pyłu, zgorzeliny i powłoki – powierzchnia z połyskiem
• St 3 – jak St 2, ale czyszczona do uzyskania wyraźnego metalicznego połysku

Zabezpieczenie blachy ocynkowanej

Blacha ocynkowana to trudne podłoże ze względu na słabą przyczepność powłok. Przygotowanie:

• odtłuścić roztworem EMULSOLU RN – 1, spłukać wodą, osuszyć
• sezonowaną blachę oczyścić roztworem amoniaku (1–2%) z detergentem
• zanieczyszczenia i korozję usunąć szczotkami nylonowymi, włosiem lub papierem ściernym

Powierzchnia musi być sucha i wolna od zanieczyszczeń.

Zabezpieczenie blachy aluminiowej

Powierzchnia aluminiowa, ze względów przeciwkorozyjnych i kolorystycznych, najczęściej jest pokryta powłoką konwersyjną wytworzoną w procesie:

• elektrochemicznym (utlenianie anodowe)
• chemicznym (chromianowanie, fosforanowanie)

Tego typu warstwa poprawia przyczepność powłoki malarskiej.

Przygotowanie do malowania:

• oczyścić powierzchnię z luźnej rdzy i zanieczyszczeń ręcznie lub mechanicznie (szczotki stalowe, metoda strumieniowo–ścierna z użyciem miękkiego ścierniwa naturalnego)
• odtłuścić przez zmycie wodą z detergentem niejonowym

Przygotowanie powierzchni metali nieżelaznych

Metale nieżelazne są trudnym podłożem dla farb ze względu na:

• gładkość powierzchni
• dużą reaktywność cynku, glinu i ich stopów

To sprzyja powstawaniu zwartej, kruchej warstwy tlenków lub węglanów, które negatywnie wpływają na składniki powłoki malarskiej, powodując:

• brak przyczepności
• marszczenie
• zniszczenie powłoki

Najczęściej stosowane przygotowanie:

• wytwarzanie powłoki konwersyjnej (chemicznej lub elektrochemicznej)
• powłoka konwersyjna: nierozpuszczalna w wodzie, działa jako izolator, poprawia odporność i przyczepność

Przygotowanie podłoża betonowego

Podłoże betonowe odpowiednio przygotowane pod zestaw malarski powinno być:

• czyste
• bez rys, występów i szczelin
• o wilgotności powierzchniowej nieprzekraczającej 3–4% (w zależności od farby)
• o nierównościach nie większych niż 1/3 grubości zestawu malarskiego

Wymagania:

• wypukłe krawędzie, naroża i załamania należy zaokrąglić
• beton powinien być odpylony i odtłuszczony
• tłuste plamy usuwać tkaniną bawełnianą z rozpuszczalnikiem
• oczyszczanie: szczotki stalowe (ręczne/mechaniczne) lub delikatne przepiaskowanie

Nowoczesną metodą czyszczenia jest użycie wody pod wysokim ciśnieniem.

‍

Czas schnięcia i wytrzymałość podłoża

Świeżo wykonane podłoża (beton, tynki) należy malować dopiero po odpowiednim czasie utwardzania i karbonizacji. Okres schnięcia podano w instrukcjach stosowania farb.

Tynki zgodne z PN-70/B-101100 powinny być:

• czyste
• gładkie
• równe
• bez rys, wykwitów, zacieków, tłuszczów, pyłów i innych zanieczyszczeń

Powinny mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i nie ścierać się przy potarciu ręką.

Ważną rzeczą w przygotowaniu tynków przed malowaniem jest: usunięcie starych powłok klejowych i wapiennych oraz mycie i nawilżenie powierzchni. Stare tynki, w celu usunięcia z nich zanieczyszczeń, zmywa się wodnymi roztworami mydła za pomocą szczotek o twardym włosiu.

Jeśli jesteś miłośnikiem jazdy na dwóch kółkach, z pewnością przyda Ci się stojak na rower. Czy lepiej kupić gotowy, a może wykonać go samodzielnie? W artykule podpowiemy, kiedy i jak zrobić stojak na rowery DIY!

Jazda rowerem to fantastyczny sposób na spędzanie czasu i wprowadzenie dawki ruchu w ciągu dnia. Posiadacze rowerów mają jednak często problem z przechowywaniem sprzętu. Dotyczy to przede wszystkim tych osób, które nie posiadają własnego garażu ani pomieszczenia gospodarczego. Jak przechowywać rower w mieszkaniu? W jaki sposób ustawić go na balkonie? W obu tych przypadkach pomoże stojak na rower DIY lub stojak kupiony w sklepie rowerowym. 

Osoby mieszkające w domu mogą też zadbać o miejsce na rower na podwórku. Tutaj pomocą służą zewnętrzne stojaki rowerowe DIY. Najlepszy pomysł to ramy wykonane ze stali nierdzewnej lub ocynkowanej. Właściwie konserwowane mogą służyć przez wiele lat! W artykule podpowiemy, kiedy warto wykonać stojak rowerowy DIY, a kiedy lepiej kupić gotowy w sklepie. Doradzimy też, jak zabezpieczyć metalową konstrukcję stojaka za pomocą środków RAFIL do stali nierdzewnej i ocynkowanej. 

Planowanie i projektowanie stojaka na rower - zrób to sam!

Stojak na rower – jak zrobić? Najpierw musisz określić, czy potrzebujesz konstrukcji, do której możesz bezpiecznie przypiąć rower przed domem, czy stojaka, który pomoże Ci przechowywać rower w pomieszczeniu, a może stojaka serwisowego? Ten ostatni nie tylko podtrzymuje rower, ale pozwala prowadzić przy nim prace naprawcze. Każdy z nich wygląda i działa nieco inaczej, choć większość z nich wykonana jest ze stali. 

Zacznijmy od stojaka na rower przed dom. Takie rozwiązania stały się już powszechnym elementem krajobrazu miejskiego. Coraz częściej pojawiają się również przed domami wielorodzinnymi, a nawet jednorodzinnymi. Najprostszy stojak ma konstrukcję przypominającą odwróconą literę „U”. Nie zajmuje dużo miejsca, przez co możesz ustawić ich kilka obok siebie. Rower przypina się tu do barierki. 

Stojak do podłoża przymocowuje się, betonując go lub montując za pomocą specjalnych kotw, lub śrub. Do jego wykonania, w najprostszej wersji, wystarczą trzy kątowniki (np. o wymiarach 5×5 cm), które trzeba do siebie dospawać lub połączyć śrubami. 

Druga opcja to stojak stojący. Najczęściej ma formę stabilnej i ciężkiej podstawy (też wykonanej np. z kątowników) oraz konstrukcji z rurek, w którą wstawia się koło roweru. W sklepach znajdziesz wiele różnych typów podobnych stojaków, można też wykonać je samodzielnie, pod warunkiem że dysponujesz narzędziami, takimi jak np. piła do cięcia metalu czy wiertarka do metalu. Przydatne są również stojaki na rowery wielostanowiskowe, dobre do ustawienia przed blokiem lub w przydomowym garażu, w którym znajduje się kilka jednośladów. Stojak pozwoli trzymać je bezpiecznie i w porządku. 

Jak przechowywać rower w pomieszczeniu? Służą do tego różnego typu stojaki i wieszaki ścienne. Dzięki nim umieścisz rower w domu, garażu, piwnicy czy na balkonie. Wiele z nich łączy możliwość przechowywania z opcją samodzielnego serwisowania roweru. Na stojaku można go wygodnie obejrzeć, nasmarować, oczyścić, sprawdzić działanie napędu. Dzięki takim stojakom roweru nie trzeba opierać o ściany, a sprzęt zajmuje mniej miejsca. 

Dla tych, którzy mają naprawdę mało przestrzeni do dyspozycji, przewidziano półki, uchwyty i haki do powieszenia roweru na ścianie. Dzięki temu można przechowywać jednoślad nawet w niewielkiej kawalerce czy w pokoju. 

Jak zrobić stojak na rowery? Lista narzędzi i materiałów 

Czy stojak na rower warto zrobić samodzielnie? To zależy, czy masz sporo wolnego czasu i kilka niezbędnych narzędzi oraz smykałkę do majsterkowania. Wykonanie stojaka DIY z metalu będzie wymagać przecinania metalu, łączenia go śrubami, czasem także spawania. Gdy Twój przydomowy warsztat jest wyposażony w niezbędny sprzęt, wykonanie stojaka DIY na pewno będzie tańsze. Jeśli nie, radzimy, aby kupić stojak gotowy i zabezpieczyć go środkiem, który nada konstrukcji antykorozyjną powłokę, takim jak RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. 

Czego potrzebujesz do wykonania stojaka na rowery? W najprostszej wersji wystarczą trzy okrągłe rurki albo trzy płaskowniki bądź kątowniki do złożenia konstrukcji. Niezbędne są także śruby, nakrętki i motylki do montażu całości. Narzędzia, których potrzebujesz to piła do cięcia metalu i wiertarka do metalu. Możesz też skorzystać z pomocy fachowców (np. w zakładzie blacharskim) i zlecić zespawanie całej konstrukcji – będzie prościej i szybciej. 

Krok po kroku – montaż stojaka na rowery 

Pamiętaj, że stojak rowerowy musi być solidny i bezpieczny. Nie może się wywrócić pod ciężarem sprzętu. Powinien też być odporny na wilgoć i trudne warunki atmosferyczne – dotyczy to stojaków, które będą służyły na zewnątrz. Najlepszy materiał do wykonania stojaka to stal nierdzewna lub stal ocynkowana. Wyróżnia się ona dużą wytrzymałością i świetnie radzi sobie nawet z dużymi obciążeniami. 

Jak zrobić stojak na rowery? Plan montażu zależy od rodzaju wybranego przez Ciebie stojaka. Jeśli zależy Ci na stojaku najprostszym z możliwych, zmontuj po prostu trzy płaskowniki, rurki albo kątowniki stalowe w formie odwróconej litery „U”. Do dolnej części konstrukcji trzeba przymocować płaską blachę, a całość przytwierdzić do twardego podłoża np. śrubami. 

Stojak wielostanowiskowy to konstrukcja złożona z czterech płaskowników, do których montuje się rurkę albo uchwyt na koło. Taka struktura może wymagać spawania. 

Stojak na rowery DIY – ostateczne dostosowania i wykończenie 

Niezależnie od tego, jak zrobisz stojak na rower oraz jaki typ konstrukcji wybierzesz, metalowy stojak koniecznie trzeba zabezpieczyć emalią antykorozyjną. Dotyczy to przede wszystkim stojaków na balkonie i przed budynkiem, choć także stojaki używane w garażu czy piwnicy warto pomalować, aby służyły jak najdłużej.

Jaki produkt do malowania metalu będzie najlepszy? Polecamy Emalię antykorozyjną RAFIL Do Bram i Ogrodzeń. Jest ona przeznaczona do ochronno-dekoracyjnego malowania powierzchni metalowych: stalowych, ocynkowanych i aluminiowych eksploatowanych na zewnątrz pomieszczeń. Tworzy trwałą i elastyczną powłokę odporną na uderzenia. Wyróżnia się zwiększoną odpornością na działanie trudnych warunków pogodowych. Ochroni stojak przed deszczem, śniegiem i słońcem. Powierzchnie pomalowane emalią długo pozostaną jak nowe. 

Aby w pełni zabezpieczyć metal przed korozją środek RAFIL Do Bram i Ogrodzeń należy stosować razem z RAFIL Podkład Antykorozyjny. To specjalna farba gruntująca stosowana na podłoża ocynkowane, stalowe i aluminiowe na zewnątrz.

Organizacja przestrzeni ze stojakiem na rower 

Wiesz już, jak zrobić stojak na rower. W jaki sposób i gdzie ustawić go w przestrzeni? Przede wszystkim zadbaj o bezpieczeństwo osób użytkujących rower. Stojak powinien być ustawiony stabilnie i w miejscu, do którego jest dobry dostęp, ale tak, by nie przeszkadzał osobom postronnym.

Jeśli masz stojak do powieszenia na ścianie, wybierz solidne mocowanie, uchwyt nie może stanowić zagrożenia dla innych. Dobrym miejscem będzie ściana w rzadko używanym pomieszczeniu, raczej nie w korytarzu czy przedpokoju, z którego się często korzysta. Mamy nadzieję, że nasze porady, jak zrobić stojak na rowery samodzielnie oraz jaki model wybrać, są dla Ciebie przydatne. Produkty RAFIL pomogą Ci utrzymać Twój metalowy stojak w doskonałym stanie przez wiele lat!

Powierzchnie betonowe są bardzo uniwersalne, dlatego tak często wykorzystywane są jako pokrycie schodów do drzwi wejściowych lub jako podłoga w pomieszczeniach gospodarczych. Musisz pamiętać o kilku kwestiach, zanim rozpoczniesz malowanie betonu. Najczęstsze błędy związane są z nieodpowiednim przygotowaniem powierzchni, a także błędnym doborem preparatów. Podpowiadamy, czego musisz się wystrzegać podczas prac budowlanych czy remontowych związanych z betonem.

Sezonowanie betonu w nieodpowiednim czasie

Pośpiech w przypadku malowania betonu jest zdecydowanie złym doradcą. Chcesz pomalować świeżą powierzchnię betonową? Jeśli kończysz prace budowlane, musisz odrobinę poczekać, nim zaczniesz malowanie betonu. Błędy, które popełnisz już na samym początku sprawią, że stracisz więcej czasu, pracy, a powierzchnia po jakimś czasie może zacząć pękać i nie będzie nadawać się do odpowiedniego użytkowania. Sezonowanie betonu powinno trwać minimum cztery tygodnie. To najlepsza okres czasu na utwardzenie powierzchni i karbonizację. Jednak sam czas sezonowania to nie wszystko. Sprawdź, jakie jeszcze błędy możesz popełnić.

Brak przygotowania powierzchni betonowej

Przygotowanie podłoża do malowania betonu to nie tylko sezonowanie. Miesiąc utwardzania betonu to wystarczająco wiele czasu, by posadzka się zakurzyła i zabrudziła. To z kolei skutkuje nierównomiernie naniesioną powłoką malarską. Przez to, powierzchnia nie będzie odpowiednio zabezpieczona. Pamiętaj o tym, aby umyć powierzchnię po sezonowaniu i pozostawić do wyschnięcia. Dopiero po tym możesz przystąpić do malowania betonu i mieć pewność, że beton jest przygotowany prawidłowo.

Niedokładne usunięcie starej warstwy farby

Na powierzchni betonowej znajduje się stara warstwa farby? Nie wiesz, co z nią zrobić? Jednoczesne malowanie nowego i odświeżanie starego betonu jest możliwe, jednak musisz pamiętać o kilku ważnych kwestiach. Nowa posadzka musi być odpowiednio zaimpregnowana, a stara farba – dokładnie usunięta. Tylko dzięki temu będziesz mieć pewność, że powierzchnia betonowa zostanie pokryta farbą w prawidłowy sposób. Co więcej, podczas usuwania starej warstwy farby także musisz uważać. Jeśli korzystasz z detergentów, na samym końcu użyj wody do spłukania chemikaliów. W ten sposób dokładnie przygotujesz powierzchnię. O czym jeszcze musisz pamiętać? Wyrównaj powierzchnię betonową, aby mieć pewność, że farba dotrze do każdego miejsca.

Z kolei jeśli stary malowany beton jest w dobrym stanie, nie musisz usuwać tej warstwy, jednak wykonaj próbę malowania na małej powierzchni. Sprawdź, czy efekt jest zadowalający, nim rozpoczniesz prace.

Malowanie betonu w nieodpowiednich warunkach

Jeśli chcesz pomalować beton na zewnątrz domu zimą lub jesienią, kiedy temperatura jest niska, a powietrze wilgotne – nie jest to dobre rozwiązanie. Najlepsze warunki pogodowe to temperatura powyżej 10°C oraz wilgotność, która nie przekracza 80%. Lepiej odczekać z pracami budowlanymi do momentu, kiedy pogoda będzie odpowiednia. Wtedy będziesz mieć pewność, że powierzchnia jest zabezpieczona, a co za tym idzie – wytrzymała. Z kolei jeśli malujesz wewnątrz domu, zadbaj o wentylację pomieszczenia. Odpowiedni przepływ powietrza sprzyja zarówno twojemu komfortowi przy malowaniu, jak i schnięciu farby.

Nieodpowiednia farba do betonu

Nawet idealne przygotowanie betonu do malowania nie uda się, kiedy nie zadbasz o odpowiednią farbę. Zwróć uwagę na jej właściwości. Podstawą jest wodoodporność oraz elastyczność. Ważna jest także dobra przyczepność do podłoża, a także właściwości szybkoschnące. Dzięki temu prace przebiegną szybciej i sprawniej. Odporność odpowiedniej farby do betonu nie dotyczy tylko wilgotności. Musi być także przygotowana na uderzenia lub ścieranie. Jeśli potrzebujesz tak wszechstronnego produktu, wybierz emalię epoksydową RAFIL Na Beton.

Masz w planach malowanie betonu w pomieszczeniach związanych z przemysłem, np. w piekarniach, magazynach, warsztatach mechanicznych? Wybierz taką farbę lub emalię, która będzie odporna na czynniki chemiczne. W ten sposób zabezpieczysz beton nawet przed agresywnymi substancjami.

Myślisz o zmianie koloru dachu? Jedną z ważniejszych decyzji, jakie trzeba podjąć przed malowaniem, jest wybór farby. To od niej w dużym stopniu zależeć będzie nie tylko wygląd dachu, ale też jego odporność np. na rdzę, czynniki atmosferyczne czy uszkodzenia mechaniczne. Sprawdź, jaka farba na dach jest najlepsza i na co zwracać uwagę podczas wyboru emalii.

Najlepsza farba na dach po raz 1. Elastyczność i przyczepność do podłoża

Elastyczność jest jedną z najważniejszych cech emalii do dachów, w szczególności tych z blachy. Materiały, które zwykle wykorzystuje się do produkcji np. dachówek, „pracują” – kurczą się i rozszerzają pod wpływem temperatury. Jeśli farba nie będzie miała właściwości termoplastycznych, nie będzie dostosowywała się do zmian kształtów blachy i zacznie pękać. Pęknięcia z kolei otworzą drzwi wilgoci, która spowoduje korozję i przyczyni się do niszczenia pokrywy dachowej.

Jaką farbę na dach wybrać? Postaw np. na farbę RAFIL Radach, która charakteryzuje się dużą elastycznością i tworzy na malowanej powierzchni szybkoschnące, wytrzymałe powłoki.

Najlepsza farba na dach po raz 2. Odporność na uszkodzenia i warunki atmosferyczne

Dach przez cały rok jest narażony na działanie promieni słonecznych, deszczu, śniegu, wiatru, wysokich i niskich temperatur, a także na nagłe zmiany pogody. W dodatku jest to zwykle największa zewnętrzna płaszczyzna domu i bezpośrednio wystawiona na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych. W związku z tym farba na dach powinna pełnić nie tylko funkcję dekoracyjną, ale też (a może przede wszystkim) ochronną. Przyjrzyjmy się najważniejszym właściwościom w tej kategorii.

Ochrona przed promieniowaniem UV

Jeśli wybierzesz nieodpowiednią farbę na dach, promienie słońca będą mieć negatywny wpływ zarówno na jej właściwości techniczne, jak i walory estetyczne. Najlepsze farby na dach pod wpływem słońca nie ulegają przebarwieniom i kredowaniu, nie pękają i nie kruszą się, a co za tym idzie – chronią dach przed pojawieniem się rdzy i zapewniają właściwe odprowadzanie wody, śniegu i brudu.
Wybierając farbę na dach, zwróć więc uwagę na to, by była odporna na działanie promieni UV.

Odporność na zmienne temperatury

Ta właściwość łączy się w pewnym stopniu z elastycznością farby. Jeśli emalia nie będzie pracować razem z powłoką dachową, zacznie się kruszyć i pękać. Zanim więc kupisz farbę, sprawdź, jakim warunkom atmosferycznym może sprostać. Jej właściwości nie powinny się pogarszać ani w niskich, ani w wysokich temperaturach, a nawet wtedy, gdy pogoda z dnia na dzień zmienia się diametralnie.
Podwyższoną odporność na zmienne warunki atmosferyczne i promieniowanie UV ma np. farba RAFIL Eko Radach, która długotrwale zabezpiecza malowane powierzchnie.

Ochrona przed uszkodzeniami mechanicznymi i chemicznymi

Dobra farba na dach powinna nie tylko zachowywać swoje właściwości w skrajnych temperaturach, ale też być odporna na czynniki chemiczne oraz uszkodzenia mechaniczne. Co może powodować takie uszkodzenia? Na przykład grad, zanieczyszczenia, spadające gałęzie, a nawet smog czy tzw. kwaśne deszcze. Farba powinna więc zapewniać wysoką ochronę powłoce dachowej.

Najlepsza farba na dach po raz 3. Uniwersalność

Bardzo dużym atutem najlepszych farb na dach jest ich uniwersalność. Dzięki temu, że emalie mogą być aplikowane na różne powierzchnie, do koloru dachu dopasujesz np. kolor parapetów, rynien czy ogrodzenia. A ponieważ powłoki dachowe są wykonywane z różnych materiałów, jeśli postawisz na farbę o szerokim zastosowaniu, będziesz mieć pewność, że sprawdzi się niezależnie od tego, czy powierzchnia dachu jest stalowa, ocynkowana, czy aluminiowa.

Farby, które są przeznaczone do wymienionych powierzchni, to wspomniane wcześniej RAFIL Radach. Obie emalie łączą w sobie funkcje gruntu i farby, w związku z czym pokrywanie dachu farbą gruntującą nie jest konieczne. Jeśli jednak chcesz mieć pewność trwałej ochrony antykorozyjnej, przed nałożeniem farby Radach pomaluj dach podkładem antykorozyjnym RAFIL.

Farba na dach – jak wybrać? Dodatkowe wskazówki

Dobre farby na dach, oprócz wymienionych wcześniej parametrów, mają też szereg innych zalet. Oto, na co jeszcze możesz zwrócić uwagę:

• Mnogość kolorów – dzięki dużej dostępności odcieni farb bez trudu dopasujesz kolor dachu np. do koloru elewacji.
  
• Krycie – sprawdź, ile warstw farby trzeba nałożyć, aby w pełni pokryć kolorem powierzchnię dachu. Upewnij się też koniecznie, jaki odstęp czasowy należy zachować przed nakładaniem kolejnych warstw.
  
• Szybkość schnięcia – niektóre farby, np. RADACH, są suche w dotyku już po około 60 minutach.

Niezależnie od tego, na jaką farbę postawisz, pamiętaj o tym, aby przed jej aplikacją przeczytać wskazówki dołączone do opakowania i postępować zgodnie z zasadami. Poza tym przed malowaniem należy dobrze przygotować powierzchnię – oczyścić ją i usunąć ogniska rdzy oraz odtłuścić. Dzięki temu farba w pełni zachowa swoje właściwości.